23 Haziran 2011 Perşembe

Kayıtsız Başlık



Sesim kısılana, ciğerlerim patlayana kadar çığlık atarsam, belki o zaman içimdeki sıkıntıyı dışarı atabileceğim.

"Konuşmak" yetisi herkese verilmiş de bunu nasıl kullanacağı konusunda kullanım kılavuzu ellerine ulaşmamış.  -ki biz milletçe kullanım kılavuzu olsa da okumayız.- Bu sebepten ötürü bir çok insanın ağzının orta yerine okkalı bir yumruk atmak istiyorum. Ama yapamıyorum, olan tırnaklarımın battığı avuç içlerine oluyor.

Ya da ben abartıyorum. Hali hazırda bozuk olan asabım kendisine cinnet için sebep arıyor. Buluyor da hınzır...
"Sorun sende değil bende" klişesinin yaşayan tek örneğiyim sanırım.



keşke.


2 yorum:

Defter-i KebiR dedi ki...

Sakin olsun benim Seval'im, hemen sana face'ten bir yumuşama, huzur bulma parçası gönderiyorum =D

guguk kuşu dedi ki...

ben de bi küfür etmek istiyorum bi küfür etmek istiyorum bilemezsin valaa, ağzımı doldura doldura, konyadan nefret ediyorum..........
balıkesir, bursa yakınlarında deniz kenarı biryerlere yerleşip izimi kaybettirmeyi planlıyorum........ama adresimi sana kesinlikle vericem...sen bana yumruk atarsın ben sana küfrederim,....:D