Dobiç !

* * * 

Korku filmlerinde ilk ölen adam benim! Hem şişmanım hem gözlüklüyüm.

"yi beni fredy!"

* * *

İş merkezinin telefon santralinde yangın çıktığından habersiz olan Dobiç, her gün uğradığı pastaneye uğramış devasa sandviçini çantasına atmış ve mutlu mesut iş yerine doğru gitmektedir. Ofise varıp bir de ne görsün? Elektrikler yok.

Bir neşe içinde sandviçini yer. Meyve suyunu içer ve eve, yan gelip yatmaya doğru mutlu mutlu sekerek gider.

Eve gittiğinde o dönem işsiz olan ağabeyinin üşengeçlikten henüz kahvaltı yapmadığını öğrenen Dobiç ağabeyine kahvaltı hazırlar ve oturup onunla da yemek yer. (Ben diyeyim çeyrek sen de yarım ekmek. )

Kahvaltının üzerine sigarasını içip televizyon programlarının gündüz kuşağında kendini kaybeden Dobiç'in telefonu çalar. Arayan kuzenidir. Kuzeni "madem evdesin iki büyük simit bi ekmek al bize gel çay içiyoruz" der. Telefonu kapatan Dobiç gündüz kuşağından kendisini zorla ayırıp kendini dışarı atar. Simidini alır, dayısının evinin kapısını çalar.

Evde ne varsa ile hazırlanmış, akşam kahvaltısı kıvamında çay sofrası en sevdiği sofra olan Dobiç kahvaltılıklar ile patates ve biber kızartmasına da çöreklenir.

Sonra o dayı evinden çıkıp, iki apartman yukarıdaki diğer dayının evine geçer. Bilgisayar ve yazıcı ile olan işlerini halleder, muhabbet sohbet derken, konu kiloya gelir. Başına geleceklerden habersiz olan Dobiç "tartı nerde?" der ve yakınına bırakılan cep telefonundan aldığı radyasyonla canavara dönüşen tartı 90'ı göstererek Dobiç'i acımasızca öldürür.

THE END

* * * 

Öldüm öldüm yeminle ben o an öldüm. 90 kilo! Dokuzla sıfır yanyana ne iğrenç oluyormuş efendim. Sonrası kabus oldu tabi onları yanyana görünce. Bir sevdiğim adamı başka kadınla görünce böyle kötü olmuştum ama düşün onda bile sıkıntı yaram çıkmamıştı. Uçuğu bırak kabusum oldu. Bir hafta boyunca kilo ile alakalı kabuslar gördüm.

Sonra "Bi dur" dedim kendime. "Ne oluyoruz olm" dedim.  Uzun bir süredir kilolu olan, bunu hep dert eden ama bunun dışında hiç bir b*k yapmayan biri olarak zayıflamaya karar verdim.

Dukan diyeti diye başladım Seval diyetine çevirdim. :) Çünkü dişlerimi fırçalamak dışında hiç bir şeyi düzenli, kurallı yapamam. O nedenle işimden nefret ediyorum. Muhasebe dediğin kurallar cenneti.

Az önce gün içinde yediklerimle ilgili tuttuğum notlara baktım. Diyete başladığımda kemikli 87,5 kiloymuşum (o iki buçuk kilo gün içinde yediklerimdi galiba.)  :)

Dün akşam tartıldım 81,5 kiloyum. Bugün 26. gün ve hala dana gibiyim evet. 20 kilo fazlam var. Yuh arkadaş ne yapmışım ben kendime. Şimdilerde yaptığım da yağsız yemekler yemek, bir saate yakın yürüyüş ve no ekmek. Sırf ekmek yiyorduysam demek daha önce... Hiç zorlanmadan gitti 6 kilo.

Daha çok çalışmam lazım kilo vermenin yanı sıra yeme alışkanlıklarımı değiştirmeye çalışıyorum. Çünkü daha önce de çok kilolar verip aynen geri aldım. En zoru da domates soslu acı biber kızartmasından uzak durmak. Tabaklar dolusu börek. çöreğe bakmadım, makarnaya bacımsın dedim el sürmedim de biber kızartması aşil topuğummuş. :)

Böyle işte şimdi en mutsuz olduğum yanımı bedenimi değiştirmeye çabalıyorum umarım işimi de değiştirebilirim üç vakte kadar.  Bi dünya borcum var onları da ödersem benden alası yok ha :)

Amma uzun oldu hea buraya kadar okuyana benden form çayı ehii :)Onu da bi günde üç tane içmeyecekmişsin söyleyeyim çok feci oluyor insan :)