Modigliani portrelerindeki kadınları ona benzetirdim. Modigliani'nin kadınlarını O'na benzediği için sevdim belki de. Ve çok eminim ki ressam O'nu tanısaydı Janeanne'nin resimleri yerine O'nun resimlerini çizerdi.
O ela gözleri yine hüzünle bakıyor ya...
Artık dayanamıyorum O'nu öyle görmeye. Bir kere yahu sadece bir kere sadece bir süreliğine huzur dolsun hayatına istiyorum. Huzur satın alınabilen bir şey olsa keşke de varımı, yoğumu, canımı verip alsam O'nun için. Direkt damardan verir huzur manyağı ederdim.
Evrene sesleniyorum tekrar daha önce demiştim ya "bir sürü iyilik yaptım karşılığını beklerim" diye. Sevgili evren bana olan borcunu O'na ödemeni istiyorum. Sıkıştırmak gibi olmasın ama lütfen biraz acele et.
*düş sokağı sakinleri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder