Bu güne kadar yaptığım en büyük hataydı beklemek.
Annemin suçu. Her düştüğümde tutup kaldırmasaydı küçükken, bugün gözyaşlarım sümüklerime karışmış olduğum yerde ağlayıp durmayacaktım. Tek başıma kalkacaktım ayağa. Hepsi annemin suçu. -bir suçlu olmalı-Çünkü ben bekledim. Aptal gibi.
çok aptalım çoook...
5 yorum:
Acep döngüsel bir yansıma mı var sende bu aralar geçici olandan.Nedir bu farkındalık canım.
öğrendin mi en sonunda kalkmayı, napacaksın, anne o -suçlunun bir bahanesi olmalı çünkü-
Manu; sence bu farkındalık dokunur mu benim bünyeye? :)
Kedicim; Öğreniyorum. Daha kalkmadım ama en azından kimsenin beni kaldırmayacağının farkına vardım. Bu da bir gelişme değil mi? :)
Bünyeye dokunduğunda gıdık alıyorsa ve her gıdık aldığında gülüyorsan dokunmaz: )
hani kedilerin vardır bilirsin başında durur meraklı gözlerle bakar gözünün içine, uyuyorsundur ama kirpiklerin rüyanın derinliklerinde kıpırdamışsa uyuyorsun numarası yaptığını sanıp belli belirsiz bir meev sesi verirler, pembe yumuş patileri ile seni huzurlu ya da huzursuz uykunun derinliklerinden çekip çıkarırlar, ehh tamam işte uyandım ne var? meeev... uyan işte...
pirinç çok sık yapmaz bunu, yılda bir bilemedin iki.. hiç kızamam..
uyuyorsun, kirpiklerinin kıpırtısı belli belirsiz, göğsün inip kalkıyor her nefes alışınla sonra verişinle... sonra bir daha ...
eskisi kadar çok yorumlamıyorum belki kendimi, belki biraz geriden geliyorum ama geliyorum demenin izini düşmek istedim, sen şimdi belki çoktan o uykunun derinliğinden aldın kendini, açtın gözlerini kimbilir...
sevgiler
Yorum Gönder