20 Eylül 2011 Salı

halbuki oturmuş susuyorduk. o başlattı.

sayfa, 9722.
...

"İnsan kendinden nefret eder mi be abla?" dedim. "Eder. Biliyorum ben de öyleydim." dedi. Sustuk.

"İnsan ölmeyi bekler mi hiç? Ben her gün ölmeyi bekliyordum" dedi. "Bekler. Biliyorum ben öyleyim" dedim.

'İnsan kendi gibi olanı gözlerinden anlıyor biliyor musun?' dedi. Konuştuk biraz. O benim geçtiğim yerden geçeli çok olmuş. Manzara da aynı şeyleri görmüşüz onu farkettik. O varacağı yere varmış. 'Kendine güvenmelisin' dedi. Sustum. Zaten sonrasında dükkanın içi kalabalıklaştı. Birbirimizin gözlerinin içine bakıp gülümsedik.

'Olmuyor' dedim içimden. 'Ben hiç bir yere varamayacağım.'

...





4 yorum:

guguk kuşu dedi ki...

sen öyle san:D

SeV@L dedi ki...

:) tersi mi olacak dersin.

guguk kuşu dedi ki...

bir yere varacağın kesin:D ama varacağın yer seni ne kadar mutlu eder bilemem......varacağın noktaya takılma, yürümeye devam. düşebiliriz, dizlerimiz kanar hatta, bu sefer dizlerimizi ovalaya ovalaya devam.....

domatessuyu dedi ki...

sana anı yaşa desem faydası olur mu?
varış noktasını düşünme,geçilen yolları da düşünme,an neyse onu yaşa.
Yarın neler olacağını hiçbirimiz bilmiyoruz.