Ben Osurmadım !

Bizim blogcu kızlarla arada bir yaptığımız toplu e-posta muhabbetlerinde, söyleyecek bir şey bulamadığımda ya da  espiri olsun diye Yiğit Özgür karikatürlerinden esinlenerek  "Osurdum. ehi :)" şeklinde cevaplar yazıyordum arkadaşlara.

Sonra bir akşam vakti işten eve dönmeye çabası içerisinde, durakta akşamın üçüncü otobüsünü beklerken, bir yandan da Baykuş insanı ile telefonda konuşuyoruz. Sonra kendisi bana "bu "osurdum" muhabbeti nerden çıktı len" dedi. Ben de kendisine " Yaa ne bilem Yiğit Özgür karikatürlerinde vardır osurdum muhabetti oradan geldi aklıma" dedim.

Demez olaydım amcanın birisi belli ki konuştuklarımın hiç birine kulak asmayıp sadece "osurdum" kısmını duyar duymaz bana baktı ters ters. Sonra ben telefonu kapattıktan sonra da bakmaya devam etti. Sonra ne yazık ki aynı otobüse bindik ve kınayan bakışları orada da devam etti. Adam bakışlarıyla zindan etti hayatımı.

Her ne kadar o an hiç bir şey söylemesem de... Çünkü amca bana baktıkça benim içimden deli gibi gülmek geldi. Konuşmam imkansızdı. Bende buradan o amcayı kınamaya karar verdim. Ne hakkı vardı bana işkence etmeye?

Hem amca şu tipe bir bak. Hiç osuracak insan tipi var mı bende? Şu gözlüklere falan bi bak ne kadar akıllı bi tipim var.

Ayrıca osursak ne olur ki açık hava, o kadar zararlı gaz etrafta salınırken benim gazım mı battı gözüne.

Zaten ben osurmadım valla bak. 

Yenge osurdu. :)