insan bin kere mi yanıyor bir kere sevince"
Onları sevmeye başlamam tam olarak hangi zamana rast gelir bilemiyorum. Ama sevdim.
Mesela "Gördüğüme Sevindim" şarkısını az mı mırıldandık bizim kızlarla, mum ışığında dertli dertli oturduğumuz akşamlarda. Ya da ben... Ansızın karşıma çıktığı günlerde ne kadar acısa da canım. "Gördüğüme sevindim."
Kim korkar hain aşktan? -Ben.
Ah "Ellerimde Çiçekler" ve tabi ki "Sensiz Olmaz" sonra "Ağlıyor İstanbul, ağlıyor kalbim."
Unutmadan... "penceremin perdesini havalandıran rüzgar/bana esmeyi anlat/esip geçmeyi anlat"
Grup Gündoğarken'i hep sevdim. Ama Gündoğarken 99 albümünün yeri ayrıdır. Adapazarı'na giderken harçlıklardan artırıp almıştık Emel'le... Çok severek dinlemiştik. Ama İstanbul'a dönerken taşınma sırasında sanırım kaybettik kasedi. Çok üzülmüştüm.
Cumartesi günü doğum günümdü. Can dostum, canım dostum bana "Gündoğarken 99" kasedini hediye etti. "Artık dinlemen zor olacak ama çok üzülmüştün kaset kaybolunca anı olur dedim" dedi. İyi de demiş. Çok sevindim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder